niedziela, 24 marca 2013

Okiennie i przedświątecznie

W sobotę pojechałam na zajęcia na 8:00, w duszy wkurzając się, że koleżanka tak ułożyła mi plan, że w ostatnią sobotę przed Wielkim Tygodniem będę siedzieć do 17.00 w pracy.
Zabrałam ze sobą mnóstwo materiałów, żeby jakoś studenci byli w stanie wytrzymać ten maraton ze mną (wszystkie zajęcia miałam z tą samą grupą, co prawa dwa różne przedmioty, ale i tak to jest zawsze dość męczące dla obu stron).
Zrobiłam jedne zajęcia, potem następne, potem jeszcze jedne, a potem zapowiadałam studentom, co będziemy robić po przerwie, a oni na to, że przecież na dziś to już wszystko...
Okazało się, że koleżanka w ostatniej chwili zmieniła ten plan (pamiętam, mówiłam jej o tym, że 10 h zajęć z jedną grupą, z czego połowa to wykład, to naprawdę męczący maraton) i dwa zajęcia przeniosła mi na inny termin. Na szczęście nie na wcześniejszy :)
Korzystając z tego, że mimo minusowej temperatury słońce świeciło cudownie, szybko zrobiłam zakupy i wróciłam do domu z zamiarem mycia okiem. Szybkie zakupy jednak zabrały mi więcej czasu, niż planowałam i choć po powrocie od razu rzuciłam się na te okna, kiedy myłam ostatnie, temperatura spadła już tak mocno, że ścierka zaczęła mi przymarzać do szyby.
Ale nawet sobie nie wyobrażałam, że umycie wszystkich pięciu okien tak bardzo poprawi mi nastrój.
Potem jeszcze udało mi się jeszcze zmniejszyć stos ubrań do prasowania, choć nie tak bardzo, jak bym chciała.
A przede mną bardzo intensywny tydzień  - chłopcy chorowali, mam do odrobienia zajęcia, zaległe artykuły do napisania na wczoraj, pracę na szkolenie do oddania do końca miesiąca, dwie wizyty lekarskie z Młodym i ważną decyzję do podjęcia - do jakiej szkoły go zapisać, bo jego obecna szkoła ma tylko klasy I-III.
Młodszy w końcu stanął na nogi po dwutygodniowym chorowaniu i paskudnej gorączce. Chciałam zostawić go w domu na te kilka dni przed Świętami, ale jeśli jest już dobrze - będzie musiał pójść do przedszkola, teściowie też poprzekładali swoje sprawy na ten tydzień, bo w poprzednim większość czasu spędzili z chłopcami.
Młodszy ciągle pyta, kiedy pojedzie z nami do Paryża zobaczyć wielką wieżę.  Wymyśliłam, że może tymczasem wybierzemy się kiedyś obejrzeć radiostację w Gliwicach - jest duża, kształt ma podobny, a na miejscu przewodnik potrafi bardzo ciekawie opowiadać.
Idą Święta. Pewnie trochę będziemy u jednych rodziców, trochę u drugich, nie będę sama wiele gotować, może tylko upiekę ulubione  ciasto dzieci i poeksperymentuję z sernikiem (moja szefowa zrobiła cudowny sernik czekoladowy - chocolate cheesecake - zakochałam się w tym cieście, choć nie jestem amatorką serników, ale za to Mąż wszelkie serniki uwielbia, więc chciałabym sprawdzić, jak mu będzie smakować taka wersja).


4 komentarze:

  1. Witam w nowym miejscu :) pieknie tu masz.
    A na Święta Paschalne życzę głębokiego przekonania o zmartwychwstaniu Chrystusa i naszym kiedyś...

    OdpowiedzUsuń
  2. Rosomaczko - gorące przytulasy dla całej Waszej gromadki, niech Wam będzie wesoło i smacznie (zwłaszcza przy tym czekoladowym serniku :) )

    OdpowiedzUsuń
  3. eksperymenty zazwyczaj dają ciekawe efekty ;)

    OdpowiedzUsuń